ประเทศ อาหรับ คืออะไร

อาหรับ (Arab) คือชื่อเรียกของกลุ่มประชากรที่ได้รับผลกระทบจากสังคมอิสลามและกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีกลุ่มภาษาและวัฒนธรรมที่คล้ายคลึงกัน ประเทศอาหรับเป็นชุมชนที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคที่เรียกว่าภาคอาหรับ (Arab World) ซึ่งอยู่ในภูมิภาคของทวีปเอเชีย ประเทศในภาคอาหรับมักเป็นประเทศที่มีชาติพันธุ์และภาษาเดียวกัน และมีส่วนใหญ่ของประชากรที่นับถือศาสนาอิสลาม

จำนวนประเทศในภาคอาหรับมีทั้งหมด 22 ประเทศ ซึ่งประกอบด้วย ซาอุดีอาระเบีย (Saudi Arabia) กาตาร์ (Qatar) สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ (United Arab Emirates) คูเวต (Kuwait) โอมาน (Oman) บาห์เรน (Bahrain) เลบานอน (Lebanon) กานา (Qana) ซีเรีย (Syria) จีเรน (Jordan) อิรัก (Iraq) ยูเอสเรา (Yemen) ปาเลสไตน์ (Palestine) ซูดาน (Sudan) อิสราเอล (Israel) ลิเบีย (Libya) มอริเตเนีย (Mauritania) โมร็อกโก (Morocco) โตโนเซีย (Tunisia) อัลจีเรีย (Algeria) และอิจิปต์ (Egypt)

ภาษาที่ใช้ในประเทศอาหรับส่วนมากเป็นภาษาอาหรับ (Arabic) โดยภาษาอาหรับเป็นภาษาหลักในการสื่อสารและการปฏิบัติศาสนา นอกจากนี้ยังมีภาษาอื่นๆ เช่น ภาษาเครเซียน (Kurdish) ภาษาอาเมฮารา (Amharic) และภาษาไท (Thai) ซึ่งเป็นภาษาหลักของประเทศไทย

วัฒนธรรมของอาหรับมีรากฐานมาจากศาสนาอิสลาม ศาสนานี้มีบทบาทสำคัญในการกำหนดรูปแบบของการใช้ชีวิตทางสังคมและวัฒนธรรม การแต่งกาย การรับประทานอาหาร และปฏิบัติศาสนา เครื่องแบบการประดิษฐ์ จักรวาลประดิษฐ์ และคลื่นความคิดทางวรรณคดีที่เกี่ยวข้องกับสังคมและวัฒนธรรมอาหรับเป็นต้น

อาหรับมีความเป็นหลักฐานทางปัญญา ผลงานทางวิทยาศาสตร์ วรรณคดี ศิลปะ และสถาปัตยกรรมที่สำคัญ หลายประเทศในภาคอาหรับเป็นที่ท่องเที่ยวสำคัญ เช่น แหลมพม่า ปั้นหยง มัสยิดไฮเจร์ พิราวทาจิขึนลง และอังคารวาทย์